kakadu zółtolica występującą na Cele­besie i Wyspach Sundajskich. Ze względu na małe rozmiary (34 cm długości) jest ona często hodowana jako ptak pokojowy. Delikatnie pastelowo ubar­wione jest upierzenie kaka­du różowej Popielaty wierzch ciała harmonizuje z różowa-wą głową i tak samo ubar­wioną piersią. Jej czub z płas­kich, szerokich piór nie jest tak wysoki, jak u poprzednio opisanych gatunków Żyje w Australii zachodniej i północnej. Również mieszkańcem Australii jest niezwykle piękna kakadu inka Jej charakterystyczną cechą jest czysto białe upierze­nie wierzchu ciała i różowawy spód. W spokoju jej wspaniały czub czerwono-biało-żółty leży na karku Kakadu sinooka ma nieopierzony pierścień wokół oka. Podobnie jak poprzednie gatunki, występuje ona w licznych sta­dach pustoszących pola kukurydzy i pszenicy Podrodzina obejmuje 62 gatunki, które Jej pięknie ubarwione rasy żyją w Australii i In- występują od Nowej Gwinei po Australię i Polidiach wschodnich. Jedna z nich - nezję. Ich dzioby są słabe, a języki zakończone motodus - ma głowę połyskującą pęczkiem rogowych szczecinek, którymi zlizują niebieskoliliowo. piersi cynobrowe, a boki ciała pyłek i nektar z kwiatów. Lorysa górska pomarańczowożółte.waży 170 g i ma 38 cm długości. Kakapo ma miękkie upierzenie, co wraz ze szlarami na twarzy i sposobem życia upodobnia ją bardziej do sowy niż do papugi. Ma ona 60 cm dłu­gości, upierzenie zielono-szare. Zamieszkuje w ciągu dnia szczeliny skalne i nory w ziemi, w których także za­kłada gniazda. Pokarm zbiera z ziemi, po zapadnięciu ciem­ności Krótkich skrzydeł uży­wa tylko przy wzlatywaniu z niewielkich wzniesień na ziemi. Spośród wszystkich papug najbardziej lubiana jest pa­pużka falista , mały ptaszek o długości 18 cm. zdługim. schodkowatym ogo­nem i zgrubiałą woskówką Forma dziko żyjąca w Australii jest zielona. W hodowli otrzymano szereg rozmaitych kombinacji barw­nych. Jest bardzo chętnie trzymana jako ptak pokojo­wy, ponieważ świetnie naśla­duje głosy. a gniazdo opuszczają po 30-35 dniach. Ogromne stada tych ptaków widzi się w okresie lęgowym nad stepami Australii, będącej ich ojczyzną. Rozella białolica jest bardzo ceniona przez hodowców ptaków ze wzglę­du na wspaniałe upierzenie i sposób zachowania W jej upierzeniu występuje cała skala barw: czer­wona jest głowa i piersi, białe policzki, zielony spód. na grzbiecie czarne pióra obrzeżone żółtymi wypustkami, ogon zielono-biały, a skrzydła lśnią silnym błękitem. Jej pokara kładą się przeważnie z nasion traw.Skromnie ubarwioną szarą z białymi plamami na skrzydłach, żółtą głową i czerwoną plamką uszną - zdobi czub. Zamieszkuje w wielkich stadach trawiaste stepy środkowej Australii. Jej zachowanie przypomina papużką falistą. Również ona uczy się powtarzać pojedyncze słowa i gwizdać nieskomplikowane melodie, ale jest mniej zdolna niż poprzedni gatunek. Trudno jest rozdzielić parkę tych papużek, ponieważ wy­kazują one często wzruszające wzajemne przywią­zanie Od Wysp Salomona do Małych Wysp Sundajskich rozciąga się obszar zamieszkiwany przez lorę wielką której długość wynosi 40 cm. Samce różnią się od samic ubarwieniem. Samce są czerwono-niebieskie z fioletowymi wzo­rami, a samice - zielone z czerwonym podbrzuszem | i pokrywami skrzydeł. Ogony u obu płci są krótkie Elegancką sylwetką, o długim, schodkowatym I ogonie, wyróżniają się przedstawiciele rodzajul Psittacula. których 12 gatunków zamieszkuje tropikalną Afrykę i Azję. Podstawowe ubarwieni tych smukłych, zręcznych lotników jest zielone.Aleksandretta obrożna żyje w ogrodach na nizinach południowych Chin, skąd rozprzestrzeniła się do Indii i Afryki wschod­niej aż po jezioro Czad. Aleksandretta większa ma 44 cm długości. Tył jej głowy i policzki są szaro-niebieskie, na barkach znajduje się rdzawa plama. Występuje w Indiach i na Półwyspie Indochińskim. Czarna broda, ciągnąca się od nasady dolnej po­łówki dzioba wzdłuż dolnej krawędzi twarzy ku tyłowi oraz wąska, czarna przepaska na czole ce­chują osobniki dwóch następnych gatunków z tego rodzaju, spośród których Psittacula alexandn za­mieszkuje w licznych rasach wyspy wschodnio-indyjskie. a jedna z jej ras występuje u podnóża Himalajów, w Indiach Zagangesowych i w południowych Chinach.csandretta chińska zamieszkująca lasy południowo-wschodniego ptu i Dołudniowo-zachodnich Chin. jest deli -|ie ubarwiona, z szaroniebieską głową i tej barwy spodem ciała o czerwonym nalocie, lywia się głównie nasionami drzew iglastych, jiękniejszym przedstawicielem tej grupy jest [ksandretta śliwogłowa z Indii i południowych Chin. Ubarwie-fjej głowy u samców przechodzi stopniowo od poniebieskiego do brzoskwiniowego i obwie-jne jest czarną opaską. Głowa samicy jest szaro-Ibieska z żółtą obwódką. Iswej ojczyźnie, północnych Indiach i północno-|hodnich Chinach, liliogłówka żyje na obszarach dochodzących do Isokości 2700 m n. p. m. Ma ona 40 cm długości.jej głowa jest czarno-szara, a na barkach znajdują się czerwone plamy. 9 gatunków papug nierozłącznych cieszy się wielkim uznaniem hodowców ptaków egzotycznych. Są to małe, krótkoogonowe papugi z masywną głową i silnym dziobem. Wielobarwne są głowy i ogony, reszta upierzenia jest zielona. Większość odżywia się nasionami i zamieszkuje lasostepy, nieliczne gatunki leśne żywią się owo­cami. Gnieżdżą się w dziuplach, niekiedy w bu­dowlach termitów. Miejsca lęgowe wyściełają gałązkami, zdartym łykiem, źdźbłami i liśćmi. Nie­które z nich przenoszą materiał na gniazdo w bardzo oryginalny sposób. Wtykają go mianowicie w pióra ogona, grzbietu lub szyi i wytrząsają następnie w dziupli. Zniesienie zawiera 3-5 jaj. które są wysiadywane przez 20 dni. Pisklęta przebywają w gnieździe około 1 miesiąca, a następnie są wy­pędzane przez rodziców. Papugi te żyją społecznie. W razie niebezpieczeństwa zbijają się na gałęzi ciasno w szereg. Nierozłączka czarnogłowa o długości 15 cm, ma czerwony dziób i nagi biały pierścień wokół oka. Zamieszkuje stepy Tan­ganiki. Ulubioną przez ludzi rasą jest Agapornis personata fischeri [662] o czerwonym czole, po­marańczowych policzkach i gardle oraz oliwkowo-żółtym wierzchu i tyle głowy. Jej ojczyzną są tereny nad wschodnim i południowym brzegiem Jeziora Wiktorii. Występująca w Angoli nierozłączka czerwono- czelna ] jest żółto­dzioba, ma różowe czoło, policzki i gardło. Jej długość wynosi 17 cm. Gnieździ się przede wszy­stkim w gniazdach tkaczy. Prawdziwym mistrzem w mówieniu jest żako szczególnie ceniona przez hodowców. Ma ona szare upierzenie z różowym ogonem. Jej ochrypłe wrzaski i melodyjne gwizda­nie ożywiają puszcze zachodniej i środkowej Afryki, które zamieszkuje stadami. Gnieździ się w dziu­plach. W niewoli osiąga zdumiewający wiek 70 lat. Krępe, krótkoogonowe amazonki za­mieszkują Amerykę Środkową i Południową oraz Wyspy Kanaryjskie. Znamy ich 26 gatunków z licz­nymi rasami. Gnieżdżą się w dziuplach. Są na ogół zielone z barwnymi wzorami na głowie, skrzydłach i ogonie. Ich długość wynosi 26-47 cm. Znakomicie wspinają się po gałęziach, słabo latają, a na ziemi poruszają się bardzo niezręcznie. Bardzo pospolita wBrazyliii amazonka niebieskoczelna ma żółtą twarz, niebieskie czoło i czarno-niebiesko-czerwone lotki. Jej długość waha się od 35 do 41 cm. Amazonka kubańska żyje tylko na Kubie i Wyspach Bahama. Od czerwonej głowy i szyi wyraźnie odbija u niej białe czoło. Skromnie ubarwiona papużka mniszka o długości 30 cm. wyróżnia się sposo­bem budowy gniazda Liczne pary tych ptaszków. ma|ą-cych na zielonym tle tylko szare tony na czole, policz­kach, przedniej części szyi i piersi, budują wspólnie w koronie drzewa potężne gniazdo, w którym każda para ma swą komorę lęgową. Zamieszkują południową Bra­zylię, północną Argentynę i Boliwię. Jej krewniak, o 7 cm mniejsza rudosterka białolica żyje w la­sach brazylijskich. Jest różno barwnie upierzona. Głow; jest zielona i szarobrązowa boki szyi mają połysk nie bieskawy. policzki są rude a po obu stronach głow znajduje się na uchu biał plama; na piersi ma gor z szarych, biało obrzeżonyc piór. podczas gdy dół grzbif tu. ogon i plama na brzuch mają barwę ciemnoczerwon Liczne gatunki należą do klinoogonowych konur z rodzaju Aratinga; ptaki te wyróżniają się długim, klinowatym ogonem i równie długimi, ostro zakoń­czonymi skrzydłami, co umożliwia im szybki lot Wymienimy tu konurę kubańską ], całkowicie zieloną z pojedynczymi czerwo­nymi plamkami na głowie i szyi. Konura złoto-czelna ma pomarańczowo- żółte czoło okolone niebieską obwódką. Oko opa­sane jest pomarańczowym pierścieniem, spód ciała I jest matowooliwkowy, podczas gdy wierzch tra-wiastozielony. Długość tego ptaka wynosi 28 cm. We wschodniej Brazylii żyje konura słoneczna Grzbiet, skrzydła i ogon mierzącej 32 cm papugi są zielone, pozostałe części upierzenia pomarańczowe w różnym odcieniu. W 1904 r. została zabita na Florydzie ostatnia przedstawicielka papugi karolińskiej Dawniej licznie zamieszkiwała północnoamerykańskie lasy liściaste od Nebraski po Oklahomę i Florydę. Została wytępiona, gdyż powodowała duże straty w sadach i na polach uprawnych. Jej upierzenie było zielone z żółtą głową i krawędzią skrzydeł oraz lśniąco czerwoną twarzą. Patagonka zamiesz­kujące samodzielnie wygrzebane nory w glinie lub piasku, jest stepowym ptakiem. Jej grzbiet jest ciemnooliwkowy, podobnie szyja i głowa; brzuch, pokrywy ogona i kuper mają barwę czysto żółtą. Ojczyzną jej jest Urugwaj i Chile.Bardzo duże. zakrzywione dzioby i silny, skrzeczący głos cechuje przedstawicieli rdzaju ara. których 15 gatun­ków zamieszkuje lasy Ame­ryki Południowej. Wszystkie i mają długie spiczaste ogony. Część głowy, często są to policzki lub okolice oka, jest naga. Większe gatunki są zwykle barwnie upierzone, podczas gdy mniejsze mają barwy ochronne. Pary trzy- | mają się przez całe życie razem. Arakang ma czerwone upierzenie z niebiesko-zielo-nymi skrzydłami, niebieskim ogonem i kuprem. Nagą twarz zdobią szeregi czerwo­nych piórek. U ary żółtoskrzydłej skrzydła są ozdobione żółtym polem, a dziób jest czarno-biały, jej długość wynosi 90 cm, jest więc o 10 cm dłuższa od poprzedniego gatunku. Oj­czyzną obu gatunków są Bo­liwia, Urugwaj i Gujana. Od Panamy do Argentyny rozcią­ga się teren gniazdowy ara-rauny zwyczajnej której długość waha się od 80 do 90 cm. Upierzenie jej na spodzie ciała jest całkiem żółte, za; grzbietu i ogona niebieskie Naga. biała twarz porośnię ta jest kilkoma szeregami czarnych piórek. Ara zielona mierząca 63 cm długości, ma czarny dziób, skrzydła szarozielone z niebieskim i szkarłatne czoło. Spotkać ją można wysoko w górach i na równinach Meksyku. Kolum­bii. Peru i Boliwii. Największym przedstawicielem rodzaju, o długości prawie 1 m. jest niebieska ara hiacyntowa której upierze­nie jest poprzedzielane wąskimi, pomarańczowymi, nagimi pasmami skóry u podstawy dolnej połówki dzioba. Parami lub niewielkimi stadkami zamiesz­kuje ona pierwotne puszcze na południe od Ama­zonki. Odżywia się głównie owocami, podobnie jak wszystkie ary, ale niekiedy także drobnymi zwie­rzętami.